تاثیر سیلیبین محبوس شده در نانوذرات میسلی بر بیان ژن mexY در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین

سابقه و هدف: سودوموناس آئروجینوسا یکی از عفونت‌های اصلی بیمارستانی در بیماران با نقص ایمنی است. سیلیبین به عنوان یک داروی گیاهی اثرات ضد التهابی و ضد سرطانی داشته و اخیرا مطالعات بیشتری بر روی عملکرد‌های ضدباکتریایی آن متمرکز شده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی ضدباکتریایی سیلیبین از راه تاثیر بر بیان ژن mexY بر روی جدایه‌های سودوموناس آئروجینوسای مقاوم به سیپروفلوکساسین بود. مواد و روش‌ها‌: در این مطالعه  شش جدایه سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین در تیمار با سیپروفلوکساسین به تنهایی (MIC 1.2) (نمونه کنترل) و در ترکیب با سیلیبین محبوس در میسل (نانوذرات) قرار گرفت. 24 ساعت پس از کشت در محیط مولرهینتون، آزمایش MBC انجام شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA ، بیان ژن mexY به ‌صورت کمی در سلول‌های تیمار شده و تیمار نشده با سیلیبین بررسی شد. یافته‌‌ها: نتایج نشان داد که ترکیب سیلیبین محبوس در میسل با سیپروفلوکساسین (MIC 1.2) پس از 24 ساعت می تواند رشد باکتری را تا 50% کاهش دهد. همچنین آنالیز qRT-PCR نشان داد که سیلیبین محبوس در میسل، بیان ژن mexY  را کاهش می دهد. نتیجه‌گیری: نتایج ما پیشنهاد می کند که سیلیبین می تواند رشد باکتری را از طریق کاهش تعداد پمپ افلاکس mexXY-oprM در سطح سلول مهار کند.